 |
| Kamienica przy ul. Konsularnej w Opolu 1932 r. [fotopolska] |
Budynek przed kupnem nosił nazwę „Preussenhaus” i wybudowany został z polecenia władz miejskich, z przeznaczeniem na przytułek – internat dla sierot. Dzieci wychowywane były tu w duchu pruskiej dyscypliny.
Później ten ładny i wyremontowany budynek należał prawdopodobnie do czeskiego właściciela, który ze względu na trudności finansowe oraz zadłużenia hipoteczne chętnie go odsprzedał polskim władzom. Dla Polaków niewątpliwą zaletą obiektu było jego usytuowanie: niedaleko centrum oraz nieopodal starej siedziby Piastów.
Układ architektoniczny Urzędu Konsularnego
Na wysokim piętrze częściowo znajdowały się biura oraz mieszkania, w których częściowo z rodzinami zamieszkiwali wszyscy pracownicy Konsulatu. Pozostałe mieszkania mieściły się na wysokim parterze, drugim piętrze i suterenach. Poza głównym gmachem Konsulatu z tyłu na zapleczu mieścił się duży ładny ogród przeznaczony dla mieszkańców Konsulatu.
Obok mieszkania Konsula na wysokim parterze znajdowała się piękna sala na ok. 250 osób, w której odbywały się wszystkie imprezy organizowane przez Konsula. W podwórku mieściła się nieduża oficyna, w której na piętrze znajdowało się mieszkanie jednego z urzędników, natomiast na parterze poniżej oficyny urządzona została stajnia na cztery wierzchowce klubu konnego.
Mieszkanie Konsula Generalnego w gmachu budynku składało się z dwóch salonów: jednego bardzo dużego, w którym przez jakiś czas wyświetlano polskie filmy, jadalni i jeszcze trzech pokoi. Rozmiary mieszkania Konsula pozwalały na organizowanie w nim stałej wystawy starej broni Konsula Jana Małęczyńskiego. Zbiory pochodziły z prywatnych zakupów Konsula prowadzonych na terenie Polski, Śląska i Niemiec. Kolekcja niestety przepadła po 1939 roku, podczas zajęcia budynku przez oddział gestapo, jedynie tylko nieznaczna jej część została uratowana i trafiła do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, jaki i Muzeum Wojska Polskiego. W samym budynku ponadto znajdowała się kaplica, w której regularnie odbywały się nabożeństwa niedzielne i okazjonalne.
Pracownicy Konsulatu w latach 1931 – 1939
Konsulowie Generalni: Leon Malhomme, Bohdan Samborski, Jan Małęczyński., wicekonsulowie: Aleksander Moc, Jan Bociański, Aleksander Figlarewicz, Zygmunt Wyszyński oraz Sylwester Grześkowiak. Pracownicy konsulatu rekrutowali się w dużej mierze spośród miejscowych Polaków.
Ciekawostki
Przy Konsulacie działał w latach 1931 – 1932 Pierwszy Polski Klub Jazdy Konnej założony przez konsula Malholmma, przyczyniając się tym samym do wspierania działalności mniejszości polskiej w Opolu. W czasie przejażdżek Konsul często odwiedzał polskie domostwa. Podczas jednej z takich przejażdżek 25 sierpnia 1931 roku doszło do pewnego incydentu, w którym to omal nie ucierpiał sam Leon Malholmme. Wieczorem powracający z konnej przejażdżki Konsul i jeden z pracowników Konsulatu natknęli się na jednym z mostów, w pobliżu dzisiejszej ul. Piastowskiej, na komunistyczny pochód. Doszło do celowego spłoszenia koni i gdyby nie będący w pobliżu policjanci, którzy wyratowali z opresji jeźdźców, konie spadłyby do rzeki.
Jeżdziecki klub istniał tak długo, póki w konsulacie rządził Leon Malholmme, jednak, z uwagi na to, że nie był mile widziany przez władze miasta, został odwołany z placówki. Konie zostały zamienione na samochód, w którym Konsul wyjechał do Paryża.
 |
| Lata 1905-1913 |
Kamienica w okresie II wojny światowej
W czasie działań ostatniej wojny, a należy przypomnieć, że miasto 23 stycznia 1945 zajęli czerwonoarmiści, budynek nie ucierpiał i nadawał się do zamieszkania.
Najbardziej przejmujące ciekawostki dotyczą wybuchu drugiej wojny światowej, kiedy pojawił się nazizm i tak : naprzeciwko konsulatu ustawiona została budka policyjna, z której prowadzono tak zwaną ochronę Konsulatu, u wylotu ul. Konsularnej a dawnej ul. Eichstrasse prowadzona była codzienna obserwacja Konsulatu przez agentów gestapo, w budynku naprzeciwko Konsulatu zainstalowano aparaturę podsłuchową. Konsul Jan Małęczyński dobrze o tym wiedział, więc starał tak prowadzić działalność, aby niepotrzebnie nie drażnić nazistów na szczycie dachu mieścił się specjalny daszek, gdzie podnoszona była flaga Polski i skąd prawdopodobnie prowadzone były obserwacje terenu, w dniu napaści Niemiec Hitlerowskich na Polskę w budynku urzędu nie było pełniącego obowiązki Konsula, wyjechał z ważną misją do Katowic. Na posterunku do końca wytrwało pięciu pracowników, których gestapo natychmiast aresztowało. Wojnę przeżyła większość z nich.
W 1945 roku, po wojnie, kiedy do byłego już Konsulatu przybył jeden z dawnych pracowników Konsulatu, zastał ograbione ściany i zniknęły również wszelkie atrybuty polskości,
Żródła:
www.euro-house.pl
www.fotopolska.eu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz